Blog - bądź na bieżąco

Trudno jest sobie wyobrazić świat bez blachy. Metalowe arkusze są wykorzystywane do produkcji przedmiotów codziennego użytku – takich jak nakrętki słoików czy puszki – elektroniki, samochodów, narzędzi oraz elementów konstrukcyjnych. Praktycznie niemożliwe jest wskazanie rzeczy, która została wyprodukowana bez wykorzystania blach. Obecnie do obróbki metalowych elementów wykorzystywane są zróżnicowane metody oraz zautomatyzowane urządzenia, które umożliwiają wytwarzanie nawet niewielkich części z ogromną precyzją. Jedną z najpopularniejszych technologii obróbki metalu jest obróbka plastyczna.

Czym jest obróbka plastyczna?

Jest to metoda obróbki metali oraz ich stopów, która polega na wywieraniu na materiał nacisku o sile przekraczającej jego granicę plastyczności. Takie działanie ma na celu trwałą zmianę kształtu, wymiarów, struktury oraz właściwości mechanicznych danego elementu. Sam proces może przebiegać na zimno, półgorąco lub gorąco – w zależności od potrzeby rekrystalizacji materiału. Obróbka plastyczna blach wyróżnia się oszczędnością materiału, stosunkowo niskimi kosztami wykonania pojedynczego elementu, poprawą właściwości mechanicznych oraz fizycznych części, a także możliwością nadania skomplikowanych kształtów, które byłby trudne lub kosztowne do osiągnięcia innymi metodami.

Jakie metody obróbki blach są wykorzystywane podczas obróbki plastycznej?

• Gięcie oraz tłoczenie – metody te należą do jednych z najczęściej stosowanych rodzajów obróbki plastycznej. Praktycznie w każdym zakładzie można spotkać prasy krawędziowe CNC odpowiedzialne za gięcie blach, które są następnie wykorzystywane podczas kolejnych etapów produkcji. W zależności od wykorzystanych matryc, stempli oraz siły nacisku można uzyskać zróżnicowane kształty, co stanowi fundament wszechstronności pras krawędziowych. Tłoczenie wykorzystuje podobną metodę co gięcie, czyli podczas obróbki blacha trafia pomiędzy stempel oraz matrycę, po czym arkusz zostaje poddany naciskowi o sile, która nadaje mu pożądany kształt. Tłoczenie umożliwia tworzenie złożonych elementów o niewielkiej wielkości, co stanowi ogromną przewagę ponad innymi rodzajami obróbki. Zgrzewanie takiej samej części z kilku fragmentów wymagałoby znacznie bardziej złożonej linii produkcyjnej, która wciąż nie dostarczyłaby produktu o porównywalnych parametrach ze względu na zerwanie ciągłości włókiem metalu, co nie ma miejsca w przypadku obróbki plastycznej.

 

• Zgrzewanie punktowe i liniowe - obróbka blach polega nie tylko na nadaniu im odpowiedniego kształtu poprzez gięcie lub tłoczenie, ale również zgrzewanie. Połączenie dwóch elementów wymaga zastosowania nie tylko dużej siły docisku, ale również obecności prądu, przez co obróbka ta nazywana jest zgrzewaniem elektrycznym oporowym. W przypadku wariantu punktowego poszczególne części są łączone w oddzielnych miejscach za pośrednictwem punktów zgrzewania, natomiast wariant liniowy obejmuje szczelne zespolenie wzdłuż całej krawędzi lub powierzchni blach. To drugie rozwiązanie jest zazwyczaj stosowane podczas pracy z arkuszami o stosunkowo cienkiej strukturze. Do obróbki tego rodzaju wykorzystywane są zgrzewarki, które przyciskają łączone elementy, przez które zostaje przepuszczony prąd elektryczny o dużym natężeniu. Jako że powierzchnia styku cechuje się znacznie wyższym oporem od samych elementów, na rozgrzewanych punktach lub powierzchniach pojawia się strefa plastycznego metalu, która po ostygnięciu (rekrystalizacji) łączy obydwie części.

 

• Wyoblanie – ten sposób obróbki blachy pozwala nadać jej pożądany kształt bez uszkadzania ciągłości materiału. Pozwala to na produkcję wyrobów o złożonych i skomplikowanych kształtach, które trudno byłoby osiągnąć poprzez standardowe tłoczenie – zwykle koszt takiego działania byłby zbyt duży lub wymagałby wielokrotnego tłoczenia, co angażowałoby kilka urządzeń do wykonania jednej części. Wyoblarki pozwalają przeprowadzić całą obróbkę w ramach jednego stanowiska pracy. Do wyrobu elementów tą metodą zwykle wykorzystywane są wytłoczki lub krążki z takich materiałów jak aluminium, miedź, stal, złoto, srebro, platyna, nikiel, tytan, tantal czy cynk.

Przeczytaj także: Nowoczesne gilotyny do blachy - zalety.